عدالت،عبادت،عدل،عدالت در جامعه

خداوند از حُكَما عدالت مي خواهد .

اگر در قبال خود يا ديگران مسئوليتي داريم ، اولين هدف مان اين باشد كه عدالت را سرلوحه امورخود قرار دهيم ، بله ما قبل از هر كس در قبال خود مسئوليم و بايد به عدالت با جسم و روح خود رفتار كنيم .

اگر ناعادلانه با جسم خود رفتار كنيم ، در روزي كه جوارح ما ناطق هستند ، محكوم خواهيم شد و همچنين با روح ، روحي را كه بايد متمسّك و متوسّل به ذات يگانه محبوب ماخَلَق داشته باشيم ، موجبات فراقش را فراهم آوريم در خسران خواهيم بود .

تكامل روح در دستان ماست و روح تكامل نمي يابد مگر با اتصال دائمي به سرچشمه كمال ( ذات اقدس و يگانه باري تعالي ) . و قصور در اين امور ما را در نظر ناظر كنوني و حاكم روز قيامت ، ناقض عدالت جلوه مي دهد .

و اما مسئوليت در قبال ديگران : اينكه به يقين اينكه عدالت از عبادت بالاتر است رسيده باشيم .

هيچگاه از ساماندهي به ريزترين امور غفلت نكنيم چون خداوند مي فرمايد : فَمَن يَعمَل مِثقالَ ذَرَّهٍ خيراً يَرَه - وَمَن يَعمَل مِثقالَ ذَرَّهٍ شَرّاً يَرَه .

( مجال اينكه به مصاديق بي عدالتي بپردازيم ؛ نيست ، پس خودمان ببينيم كجاها چگونه بايد عمل مي كرديم كه نكرديم )

به قلم مهدي پرده نشين / متخلص به مهيار خراساني